Το παγκόσμιο, και δη ελληνικό, ενεργειακό σύστημα βασίζεται ακόμα σε μεγάλο βαθμό στα ορυκτά καύσιμα. Αυτό συμβάλλει καθοριστικά στην κλιματική κρίση, αλλά και στη διαιώνιση κοινωνικών ανισοτήτων, όπως η ενεργειακή φτώχεια.
Μία απλή μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, χωρίς μία βαθύτερη αναδιαμόρφωση των κοινωνικο-πολιτικών σχέσεων που διέπουν το ενεργειακό σύστημα, απλώς θα διαιώνιζε τα ίδια ζητήματα κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων.
Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία διερευνά τη δυνατότητα των ενεργειακών κοινοτήτων να μετασχηματίσουν ριζικά το ενεργειακό σύστημα, πέρα από το κέρδος, με έμφαση σε κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς στόχους.